Rozdział 1: Wyładniałaś

                                         Dedyczek dla Werkii <3, która dostała spojler :33

*Rozdział zawiera wulgaryzmy. Miłej lektuury!:)*

Violetta

    Kolejny zwykły dzień. Na przebudzenie poranna kawusia i ruszam swoim Nissanem do szkoły. Po drodze podjeżdżam po moje najukochańsze przyjaciółki i w końcu dojeżdżamy pod HoversCoup, czyli naszej szkoły. Jestto najlepsza szkoła w Buenos Aires, tutaj niemam wątpliwości. Najlepszy poziom nauczania. Wisienką na torcie jest piękny wygląd z zewnątrz i wewnątrz a także wielkie wyposażenie, wiecie, takie nowoczesne. W każdej sali jest telewizor, a zamiast komputerów to na Informatyce mamy laptopy. Cud, miód i malina. We czwórkę wchodzimy do wielkiego budynku. Oczy niektórych chłopakach zwracają się w naszą stronę. Przechodzimy korytarzem w stronę szafek, w ciszy. 

- Laski, macie zadanie z biologii? - Pyta Camila. Wszystkie oprócz mnie przytakują. 

- Emm... Co było na zadanie? I tak nic z tego nie kapuję.- Pytam. Nagle widzę za plecami Cami jej chłopaka Leóna, w którym się podkochuję. On lekko obejmuje ją w talii i każdej z nas posyła uśmiech. Jak ja bym chciała być na miejscu Camili! Nie odbiję jej chłopaka, nie jestem taką przyjaciółką. Nie poświęce naszej przyjaźni dla chłopaka. Tak nie robi prawdziwa przyjaciółka. 

- O czym mówicie? Vilu, nie masz zadania? - Spytał. Lekko przytakuję. On kiwa głową w strone biblioteki i mówi:

- Poczekaj tam. Za pięć minut Ci pomogę. - Powiedział. Ulżyło mi, lecz także w moim gardle znalazła się wielka gula. Przytaknęłam głową i pożegnałam się z dziewczynami.

    Po odczekaniu pięciu minut patrzę w stronę drzwi. Nie było go. Odczekałam kolejne dziesięć, aż do dzwonka. Nie przyszedł. Przerażona poszłam na biologię.

Biologia
    Jezu, jaki fart! Mamy zastępstwo z Willem, moim wujkiem. A dlaczego León nie przyszedł? Oczywiście, był zajęty mizianiem się z Cami. Usiadłam razem z Lu i zaczęłyśmy plotkować.


*Kilka godzin później*
*Camila*
    Ugh, ile jeszcze będę musiała użerać się z tymi babami i tą całą Violetką! Widzę, jak patrzy na mojego Leónka, którego owinęłam sobie w okół palca. Po północy ruszam w stronę pięknego domu. Wchodzę i widzę Sebusia. Tak, to mój... mąż. Wyszłam za niego w moją osiemnastkę, w tajemnicy. Bardzo go kocham, wie on o Leónie - jestem z nim dla forsy.
- Gdzie Nancy? - Spytałam. Wstał. Kiwnął głową na lewo i podarował mi soczystego całusa w policzek.
Idę w stronę pokoiku Nancy. Ma ona dopiero trzy miesiące! Jak ukryłam ciąże przed tymi kurwami? Powiedziałam, że wyjechałam na rok razem z ojcem do Maroko. Uwierzyły mi. Na czas stanu błogosławionego wyjechaliśmy, ale jedynie do La Platy. Idiotki niczego się nie domyślały.
Podeszłam do łóżeczka Nancy, która była taka malutka, słodziutka. Spała. Pocałowałam ją lekko w czółko i wyszłam. Ruszyłam korytarzem w lewo. Weszłam do pokoju numer 217. Tam czekała na mnie Katie. Uścisnęłam ją.
- Co dla mnie masz? - Spytałam. Wyciągnęła dwa gramy hery. To lubię.

*Następny dzień*
*Dom Violetty*
*Violetta*
- Feduś! - Krzyknęłam widząc włocha w drzwiach swojego domu rano. Rzucam się na szyję swojemu przyjacielowi od zawsze. Wreszcie przyjechał. Jest to bff Luśki, ale z tego co wiem, planuje jej się odświadczyć jeszcze w 2015, a mamy już piękną zimę w grudniu. Chłopak oplata mnie w talii i okręca.
- Wyładniałaś. - Stwierdza, rumienię się. Suszę ząbki. Chłopak to odwzajemnia. Biorę go za ręke i prowadzę do jadalni, gdzie są przyszykowane przez Olgę naleśniki.
- Pyszne!- Mówię na równi z Vidal.
- Fede, a w ogóle gdzie jest Naty i Nel? - Pytam, dziwiąc się gdzie jego siostra.
- Natalia jest teraz u Maxiego. Przyjedzie z walizkami o piętnastej do Lu, bo jeszcze idzie do szkoły. Nel jest już u Lu.
- Okej.

Witam, witam i o zdrowie pytam xpp
Mam nadzieję, że wam się spodoba! <333
Starałam się, rozdziały będą ok. 2 w tygodniu, jak nie jeden. Przepraszam, że usunęłam tamte opowiadanie, wolę pisać o takim życiu. ;)